پروتز سینه
عمل جراحی پروتز سینه به روند همراه با جراحی اطلاق می‌شود که با هدف افزایش حجم سینه و یا ایجاد تغییر در شکل، اندازه و یا بافت سینه انجام می‌شود. در حین این جراحی، جراح سیلیکون، سلاین و یا دیگر ایمپلنت‌های ممکن را در زیر عضلات سینه و یا بافت سینه قرار می‌دهد.
بر اساس گزارش جامعه جراحی پلاستیک آمریکا (ASPS)، در سال ۲۰۱۵ حدود ۲۸۰ هزار جراحی ایمپلنت سینه در این کشور انجام شده است که در مقایسه با سال ۲۰۰۰ میلادی، افزایشی ۳۱ درصدی داشته است و حکایت از فراگیری بیشتر این نوع جراحی‌ها دارد.
اهداف عمل پروتز سینه
با انجام عمل پروتز سینه، می‌توان به این نتایج دست پیدا کرد:
بزرگ کردن حجم سینه‌هایی که به صورت طبیعی کوچک است
بازیافتن شکل اولیه سینه پس از حاملگی، کاهش وزن و یا شیر دادن به نوزاد
بازیافتن تقارن سینه زمانی که بر اثر گذشت زمان یا یک اتفاق سینه شکل متقارن خود را از دست می‌دهد
بازیابی شکل اولیه سینه پس از جراحی
توجه داشته باشید که به طور کلی عملهای جراحی پلاستیک به دو دسته‌ی کلی عملهای بازیابی و عملهای زیبایی تقسیم می‌شود. جراحی بازیابی و بازسازی سینه که عموما پس از سرطان سینه انجام می‌شود در دسته‌ی اول قرار می‌گیرد، اما جراحی افزایش حجم سینه جزء جراحی‌های پلاستیک با هدف زیبایی قرار می‌گیرد. جالب است بدانید بر اساس تحقیقاتی که دانشگاه فلوریدا پیرامون عمل پروتز سینه انجام داد و در مجله پلاستیک سرجری نرسینگ چاپ شد، این عمل نقش بسزایی در بالا بردن اعتماد به نفس افراد داشته است و همچنین احساس آنها را نسبت به جاذبه‌ی زنانه شان بهبود بخشیده است.
پروتز‌های سینه از چه ساخته شده است؟
همان گونه که قبل‌تر اشاره شد، ایمپلنت سینه نوعی پروتز پزشکی است که با هدف افزایش حجم و یا بازیابی شکل درون بافت سینه قرار می‌گیرد. این پروتز به طور معمول از ۳ جنس کلی تشکیل شده است:
۱. ایمپلنت سلاین یا نمکی
این ایمپلنت با محلول آب مقطر و نمک پر شده است و محلول آب نمک درون پوششی سیلیکونی نگه داری می‌شود. قابل توجه است که این نوع ایمپلنت قابلیت پر شدن با حجم‌های متفاوتی از محلول را داراست که سفتی و شکل سینه را تغییر می‌دهد. توجه داشته باشید که در صورت نشت محلول از داخل پوشش سیلیکونی، جای نگرانی نیست و محلول توسط بدن جذب و دفع می‌شود.
مزایا:
برش کوچکتر
نیاز به بررسی و مانیتورینگ کمتر
هزینه کمتر
معایب:
افزایش ریسک چین خوردگی و قابل لمس شدن
غیر طبیعی بودن در هنگام لمس
تاثیر بیشتر روی بافت سینه
احتمال ترکیدگی و نشت محلول
۲. ایمپلنت سیلیکونی پر شده با ژل
پوششی سیلیکونی که با نوعی ژل سیلیکونی پر شده است. در این نوع خاص از ایمپلنت در صورت پارگی پوشش هم این شانس وجود دارد که ژل درون پوشش باقی بماند. قابل توجه است که بیمارانی که برای عمل پروتز سینه از این نوع ایمپلنت استفاده می‌کنند نیاز به بررسی بعد از عمل بیشتری دارند. نیاز است وضعیت این نوع ایمپلنت پس از کارگذاشته شدن توسط ام آر آی و اولترا ساند چک شود.
مزایا:
احتمال چین خوردگی و لمس شدن کمتر
خطر خالی شدن خود به خود وجود ندارد
در هنگام لمس همانند سینه‌ی طبیعی می‌باشد
معایب:
نیاز به مانیتورینگ و بررسی
پارگی بدون علامت
هزینه بیشتر
برش بزرگتر نسبت به ایمپلنت سلاین
۳. ایمپلنت کامپوزیتی جایگزین
سومین نوع ایمپلنت که موارد استفاده کمتری دارد ممکن است با رشته‌های پلی پروپیلن، روغن سویا یا مواد دیگر پر شود.
انواع پروتز از نظر شکل:
ایمپلنت‌هایی که در عمل جراحی افزایش حجم سینه استفاده می‌شود از نظر شکل به دو دسته کلی گرد یا قطره اشکی تقسیم می‌شود.
۱. ایمپلنت گرد (Round)
مناسب برای افرادی که خواهان سینه‌هایی برجسته‌تر از حد نرمال هستند
مناسب برای افرادی با سینه‌هایی با پوشش بافت نرم خوب و شکل اولیه بی اشکال
مناسب برای جراحی‌های اصلاحی
۲. ایمپلنت قطره اشکی (Teardrop)
مناسب افرادی که نمای طبیعی می‌خواهند و بافت پستان ان‌ها خیلی کم است یا اصلا بافت پستان ندارند
مناسب افرادی با سینه‌های تخت و بدون شکل یا افرادی که پوشش بافت نرم ان‌ها خیلی کم می‌باشد
مناسب کسانی که دچار افتادگی یا دفورمیتی سینه شده اند
مناسب برای افراد با سینه‌های نامتقارن
انتخاب جراح:
توجه داشته باشید هرچند که جراحی پروتز سینه جزء عملهای زیبایی محسوب می‌شود، اما در هر صورت یک جراحی است. هرگز بدن خود را به شخصی که ادعای تجربه و مهارت می‌کند نسپارید، هرچند که افراد زیادی او را تائید کنند. از آنجاییکه نتیجه این نوع عمل‌ها رابطه مستقیمی با اعتماد به نفس و احساس زیبایی فرد دارد، پیش از انتخاب پزشک حسابی تحقیق کنید.
جراحی پروتز سینه:
در نظر داشته باشید که عمل پروتز سینه با هدف افزایش حجم، به هر حال نوعی جراحیست. پس لازم است پیش از اتخاذ تصمیم قطعی به خوبی جوانب امر را سنجیده باشید. قبل از عمل جراحی عموما جراح با مشورت بیمار سایز پروتز را انتخاب می‌کند. هرچند تا حد زیادی این سایز به شرایط بدنی بیمار بستگی دارد، اما با این حال نظر بیمار می‌تواند تا حدی موجب تغییر اندازه‌ی پروتز شود.
نکته‌ی دیگر در باره‌ی جراحی اینکه جراحی پروتز سینه هم در شرایط بیهوشی کامل و خواب بودن بیمار حین عمل و هم با بیهوشی موضعی و هوشیاری بیمار قابل انجام است.
انتخاب نوع برش:
در جراحی‌های زیبایی با توجه به اینکه عموما محل جراحی در معرض دید دیگران یا خود فرد است، محل و مقدار برش اهمیت پیدا می‌کند. در عمل جراحی پروتز سینه نیز با توجه به اینکه رد برش می‌تواند اعتماد به نفس بیمار را کاهش دهد، جراح تمام تلاشش را می‌کند تا بعد از گذشت چند هفته ردی از برش باقی نماند.
همه‌ی انواع مختلف برش‌های ذکر شده در زیر امکان پذیر است:
برش روی خط زیر سینه (اینفرامامری) که برش زیر سینه انجام می‌شود
برش سمت دست (ترنسکسیلاری) که برش در ناحیه‌ی زیربغل انجام می‌شود
برش در ناحیه‌ی نوک سینه (پریارئولار)
توجه داشته باشید که انتخاب نوع برش برای وارد کردن ایمپلنت به موارد زیادی بستگی دارد. از این موارد می‌توان به آناتومی بدن بیمار، حجم و بزرگی ایمپلنت، جنس ایمپلنت و البته مشورت جراح با بیمار و نظر شخصی بیمار اشاره کرد.
وارد کردن و جایگذاری ایمپلنت:
توجه داشته باشید که ابتدا ایمپلنت انتخاب شده درون یک پاکت مخصوص قرار داده می‌شود. این پاکت حتی در صورت نشت محلول هم جلوی وارد شدن به بدن را می‌گیرد. در مرحله‌ی بعدی و وارد کردن پاکت حاوی ایمپلنت به داخل بدن دو شیوه‌ی کلی و رایج وجود دارد:
جایگذاری زیرماهیچه ای: در این روش ایمپلنت زیر ماهیچه‌ی سینه یا پکتورال قرار می‌گیرد. از خصوصیات این روش می‌توان به دوران ریکاوری و بهبودی طولانی‌تر و درد بیشتر در حین جراحی اشاره کرد.
جایگذاری زیر پستان یا زیر غدد لنفاوی: در این روش ایمپلنت زیر بافت سینه و بالای ماهیچه‌ی پکتورال یا همان ماهیچه‌ی سینه قرار می‌گیرد.
مسدود کردن برش:
پس از پایان کار عموما جراح برش ایجاد شده را با بخیه زدن بافت سینه مسدود می‌کند. بخیه، چسب مخصوص پوست و برچسب جراحی بریدگی را بسته نگه می‌دارند.
برآورد نتیجه:
توجه داشته باشید که ورم ناشی از جراحی عموما پس از گذشت ۲ هفته به طور کامل برطرف می‌شود و رد برش‌ها بر روی پوست هم در همین مدت زمان نا پدید می‌شود. هم چنین با گذشتن ۲ هفته از زمان جایگذاری ایمپلنت، بیمار می‌تواند تصمیم بگیرد که از نتیجه راضیست یا نه.
ریکاوری و بهبودی بعد از عمل:
هم زمان با از بین رفتن اثر داروی بیهوشی، برای کاهش درد به بیمار مسکن داده می‌شود.
توجه داشته باشید که بیمار پس از بهوش آمدن همچنان تحت تاثیر داروی بیهوشی خواهد بود و حق رانندگی ندارد. پس همراه فراموش نشود.
بخیه‌های جذبی و محو شونده عمدتا پس از گذشت ۶ هفته ناپدید می‌شود. توجه شود اگر پس از گذشت این مدت بخیه باقی ماند، حتما با پزشک خود مشورت کنید.
همچنین تیم جراحی و گروه پزشکان و متخصصان باید این اطلاعات را در اختیار بیمار و همراهش قرار دهند:
چگونگی رسیدگی به سینه پس از عمل جراحی
زمانبندی و مقدار مصرف داروها
زمان مراجعه‌ی بعدی به پزشک
شرایط و علائمی که در صورت مشاهده نیاز به مراجعه‌ی فوری به پزشک می‌باشد
علاوه بر تمام موارد ذکر شده، بیمار در صورت بروز هرکدام از موارد زیر باید سریعا به مراکز درمانی مراجعه کند:
هر نوع نشانه‌ای از عفونت مانند تب و یا گرم شدن یا قرمزی محل جراحی
درد در ناحیه سینه، تپش نامنظم قلب و یا نفس تنگی
توجه شود که بیمار تا ۶ هفته پس از جراحی نباید درگیر فعالیت بدنی سنگین شود. همچنین بیمار می‌تواند در مورد نرمش و حرکات کششی خاصی که درد را کاهش می‌دهد و بهبود را تسریع می‌کند، با پزشک مشورت کند.
خطر‌های احتمالی جراحی پروتز سینه:
تمام روند‌های درمانی همراه با جراحی خطر‌ها و ریسک‌هایی دارد. جراحی پروتز سینه هم از این قاعده مستثنی نیست. بر اساس آمار از بین کسانی که به این جراحی اقدام کرده اند، ۴۶ درصد از بیمارانی که از ایمپلنت با ژل سیلیکونی و ۲۱ درصد از بیمارانی که از ایمپلنت نمکی استفاده کرده اند در طول ۳ سال پس از جراحی نیاز به یک جراحی دیگر داشته اند. همچنین ۲۵ درصد بیماران با ایمپلنت ژل سیلیکونی و ۸ درصد بیماران با ایمپلنت نمکی مجبور به خارج کردن پروتز سینه شان شده اند.
در یک آمار کلی در حدود نیمی از کسانی که اقدام به جراحی پروتز سینه با هدف بزرگ کردن حجم سینه کرده اند، به نوعی ناراضی بوده اند. این نارضایتی ممکن است به دلیل عفونت، درد، تغییر شکل و یا نیاز به جراحی‌های اضافه باشد.
بد نیست دلایل برخی از شکایات رایج پس از عمل پروتز سینه را مرور کنیم:
درد در ناحیه سینه
عفونت
حس لامسه در ناحیه‌ی سینه ممکن است دچار مشکل شود
ترکیدگی ایمپلنت یا نشت محلول
خونریزی
انباشتگی محلول
شیر دادن به نوزاد پس از عمل پروتز سینه:
همواره بحث‌هایی وجود داشته که عمل جراحی پروتز سینه با هدف بزرگ کردن سینه ممکن است تاثیراتی بر روند شیردهی به نوزاد داشته باشد. بر اساس گزارش انستیتوی دارو (IOM) مادرانی که دست به عمل جراحی پروتز سینه زده اند ۳ برابر بیشتر از سایر مادران احتمال دارد دچار کمبود شیر برای فرزند خود شوند. هرچند که در ادامه تحقیقات این مرکز با پیام ناکافی بودن مدارک ادعای خود را پس گرفت. در جمع بندی می‌توان گفت: با وجود نگرانی‌ها و شایعات پیرامون ضرر داشتن این جراحی برای نوزاد، تاکنون تحقیقات معتبری این نظرات را ثابت نکرده است.
خطرات احتمالی دیگر:
• نگرانی‌هایی وجود دارد مبنی بر اینکه مواد شیمیایی وارد شده به بدن در حین این جراحی بر سیستم عصبی زنان تاثیر می‌گذارد و منجر به مشکلاتی در زمینه تفکر و حافظه می‌شود.
• در درصد کمی از زنانی که جراحی پروتز سینه داشته اند پوست بالای پروتز ممکن است جمع شود یا چین بخورد. این احتمال در زنان خیلی لاغر و یا زنانی که وزن زیادی از دست داده اند، بیشتر است.
• اگر پس از این جراحی فردی تصمیم به خارج کردن پروتز از سینه اش بگیرد، سینه طبیعی او ممکن است جذابیت کمتری برایش داشته باشد. همچنین اگر بر اثر ترکیدگی و نشت محلول بیمار اقدام به خارج کردن ایمپلنت کند، ممکن است لایه‌ای از بافت سینه اش را از دست بدهد.
